Kolejny już raz Niedziela Palmowa stała się okazją, by wszyscy libiążanie wzięli udział w Drodze Krzyżowej. Jak co roku wyruszyli wieczorem ze swoich Kościołów, by spotkać się w połowie drogi i wspólnie dotrzeć pod Krzyż Papieski na Lipiu.

Pierwsza stacja - Jezus skazany na śmierć – przyniosła rozważania o zazdrości,przez którą wchodzimy na drogę śmierci, pozbawiamy się możliwości oglądania Boga. Przeciwstawić się zazdrości to otworzyć się na miłość Boga i zacząć Go Kochać, czyli poznawać i zachowywać Jego Słowa. One pozwalają człowiekowi stanąć w prawdzie przed sobą samym. Kolejna - Jezus bierze krzyż na swe ramiona – uczyła, iż wyparcie się siebie oznacza zapomnienie o sobie, zaniechanie myślenia o sobie samym oraz odrzucenie własnych pragnień i dążeń a także zrezygnowanie z ich zaspokojenia. Ostrzegała przed egocentryzmem i egoizmem. Pierwszy upadek Pana Jezusa- ta stacja stała się okazją, aby uczestnicy odrzucili fałszywe wyobrażenie o Bogu, który im zazdrości i ich ogranicza a dostrzegli w Nim miłość, która ma na celu szczęście.

Spotkanie z Matką natomiast miało przypomnieć idącym, by, jak Ona, umieli zawierzyć miłości Boga, by w trudnych chwilach doświadczenia cierpienia, próby oraz odrzucenia nie wątpili o Jego miłości.Szymon z Cyreny stał się z kolei wzorem, aby być zawsze gotowym nieść pomoc tym, którzy zmagają się z krzyżem: głodu, choroby, osamotnienia, niesprawiedliwości. Stacja VI przypomniała postać św. Weroniki. Uczestnicy Drogi Krzyżowej modlili się wtedy, aby ich dzieła czyniły ich podobnymi do Boga i pozostawiały światu odbicie Jego nieskończonej miłości. Drugi upadek Jezusa przyniósł prośbę o wyzwolenie człowieka z wszelkiego roszczenia do bycia bez grzechu i możliwość dostrzeżenia w każdym upadku stopnia schodów prowadzących do Pana.

Przy stacji VIII - Pan Jezus spotyka płaczące Niewiasty -idący za Krzyżem modlili się, by nie poprzestali na towarzyszeniu Panu w drodze, ofiarując jedynie słowa współczucia, ale by się nawrócili i otrzymali nowe życie. Trzeci upadek Pana Jezusa uzmysłowił człowiekowi, że Jezus swym uniżeniem podnosi go z jego wyniosłości, że można odnaleźć prawdziwą wielkość, uniżając się i zwracając do Boga i do krzywdzonych braci. Kolejna stacja- Pan Jezus z szat obnażony- nauczyła, iż nagość jest synonimem prawdy bycia, dlatego modlono się o umiejętność i odwagę stawania w swojej nagości przed Bogiem i wyznawania grzeszności. Pan bowiem okrywa takich szatą utkaną ze światłości Swej łaski. Wspomnienie Jezusa przybitego do krzyża skłoniło do prośby, aby ludzki sposób myślenia został przekształcony właśnie dzięki mądrości krzyża, aby przestać być uczestnikiem grzechów, a żyć dla sprawiedliwości.

Przy stacji XII - Pan Jezus umiera na krzyżu- idący modlili się, żeby nie pozostawać obojętnym na los człowieka i żeby obojętność nie zniweczyła owoców śmierci Chrystusa, a przy XIII- Pan Jezus zostaje zdjęty z krzyża , by umieli w swoim życiu bezgranicznie zachowywać Boskie słowa i plany.Złożenie Pana Jezusa do grobu pozwoliło idącym odczuć zapowiedź życia wiecznego w przebaczeniu Boga oraz powitać Jego zmartwychwstanie. Na zakończenie Drogi Krzyżowej niesione przez strażaków drzewo Krzyża zostało umieszczone pod pomnikiem a wierni odśpiewali kolejno: ulubioną przez naszego papieża Barkę, Wierzyć jak Piotr, by w ten sposób wspomnieć Helenę, tragicznie zmarłą w Boliwii i Zapada zmrok.

ZOBACZ GALERIĘ ZDJĘĆ